TARA

Ko jednom prođe kanjonom Tare, ostaje očaran zauvijek ovom rijekom.

Treba li uopšte da navodimo činjenice? Kanjon rijeke Tare dugačak je 60 kilometara i drugi po veličini u svijetu (poslije kanjona rijeke Kolorado u SAD), a prvi u Evropi. Njegova prosječna dubina je 1073 metara, a najveća 1333 metara. Ovo je oaza netaknute prirode, rezervat je za mnoge endemske vrste biljaka i životinja zbog čega je 1977. godine upisan u program UNESCO-a „Čovjek i biosfera“ kao izuzetna geomorfološka i ekološka cjelina. Nekoliko godina kasnije, 1980, zajedno sa Nacionalnim parkom Durmitor Tara se našla na Uneskovoj listi Svjetske baštine prirodnih dobara. Ispunila je čak tri uslova: geološki, hidrološki i biološki fenomen (za upis u listu dovoljan je samo jedan).

Tara svoje vode dobija od snijegova sa okolnih planina, kao i od brojnih izvora, potoka i rijeka. Možda su najpoznatije Bajlovića sige, čitav splet vodopada, kojima se voda iz pećine Bučevica uliva u Taru, širokih 150 metara, sa padom vode na pojedinim mjestima i do 30 metara.

U kanjonu ima oko osamdeset pećina koje su još nedovoljno istražene, a u nekima je utvrđeno postojanje tragova života u praistoriji. O porijeklu imena rijeke Tare govore uglavnom legende. Pouzdano se zna da su obale Tare u stara vremena naseljavala ilirska plemena među kojima su bili najpoznatiji Autarijati.

Splavarenje Tarom je više od turističke atrakcije. To je iskustvo koje mnogo toga promijeni u čovjeku.

PIVA

Piva izvire iz vrela Sinjac na planini Goliji. Između visokih planina (Volujak, Maglić, Bioč i Pivska planina) napravila je nesvakidašnje lijep kanjon, dugačak 33 km, dubok i do 1200 metara. Slovio je za jedan od najatraktivnijih kanjona u regionu. A onda je voljom čovjeka izmijenjen. Izgradnjom hidroelektrane Mratinje (1976. god.) stvoreno je vještačko Pivsko jezero, ali duh živopisnog kanjona i danas se može osjetiti. Krstarenjem se može uživati u pogledu na preostale detalje potopljenog kanjona rijeke Pive.

Nakon brane kanjon nastavlja na sjever, Piva se sastaje sa Tarom kod Šćepan Polja i zajedno formiraju novu rijeku – Drinu.

SUŠICA

Kanjon rijeke Sušice nije ništa manje atraktivan od kanjona Tare i Pive.
Nalazi se na zapadnim obroncima Durmitora, u okviru Nacionalnog parka, a dug je 14 km.

Sušica izvire na oko 1300 mnv, a uliva se u Taru na 512 mnv. Kao što joj i ime govori, nestalna je i do svog ušća u Taru nekoliko puta uvire i nestaje u podzemlju. Kažu da je Sušica nekada imala konstantan tok, a da je počela da ponire kada su naišle neke ogromne poplave.

Na dnu kanjona je nestvarno Sušičko jezero. Ljeti potpuno presuši. Za ljepotu i veličanstvenost ušća Sušice u Taru, tj. spoj dva velika kanjona, sušičkog i tarskog, teško je naći riječi. To, prosto, morate vidjeti.

Na visoravnima sa dvije strane kanjona nalaze se dva autentična sela: Nedajno i Crna Gora. Iako su veoma blizu vazdušnom linijom, kopnom su udaljena čak 16 km.

Kanjon Sušice je stanište divljih svinja, srna i divokoza. Ljeti se one penju ka vrhovima Durmitora, a zimi se spuštaju u kanjon, gde je klima malo toplija.

U kanjonu se u prošlosti nalazio stari mlin – stanovnici Pivske planine su silazili u Sušicu kako bi ovde mljeli žito.

NEVIDIO

Ne morate, ako niste spremni, proći kroz kanjon koji je tako dugo bio nepoznat čovjeku. Dovoljno je da uđete bar 20-30 metara, osjetićete njegov dah i naslutiti jedinstvenost. Ta rijeka Komarnica je pravo čudo. Izvire u Dobrom dolu, u podnožju južnog dijela Durmitora. Ponirući prolazi između Boljskih greda i Lojanika, da bi se pojavila u pitomoj dolini, kao „normalna“ rijeka. Na kraju doline odjednom se zavlači u taj čudan ulaz i tu počinje kanjon Nevidio. Veći njegov dio je u vječitoj sjenci. Širok je toliko da se na nekim mjestima može preskočiti ali je zato dubok, izvijugan.

Dug je oko 4km, strane su mu skoro vertikalne i visoke su i do 300 metara. Njegova okolina je jedna od najljepših u durmitorskom kraju. Selo Pošćenje sa dva jezera, vodopad Skakavica…